- есерсоқ
- син.: жындыКім бізге жасамақшы қоқан-лоқы, Біз мұндай көрмеп пе едік есерсоқты (Қ.Аманжолов).
Синонимдер қазақша сөздік. 2015.
есерсоқ
Смотреть что такое "есерсоқ" в других словарях:
ақала — жерг. Жынды сүрей, ұр да жық, есерсоқ. Өзіміздің көзіміз көрді, нағыз есерсоқ, а қ а л а, әкесінің байлығын бетке ұстап, күпініп жүретін біреу болатын (А. Сейдімбеков, Қыр., 52) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
аумесер — (Қост., Жанг.; Шығ.Қаз., Зайс.) есерсоқ, есуас. Ол өзі а у м е с е р бала (Қост., Жанг.). Ол бір жүрген а у м е с е р ғой (Шығ.Қаз., Зайс.). қ. әумәсір … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ауыштай — (Қарақ.) есер, есерсоқ … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дәлду — 1. (Қост.: Жанг., Торғ., Об.) ерке, есерсоқ. Үйінде бір д ә л д у баласы бар (Қост., Жанг.). Ербосын д ә л д у қыздырманың тіліне еріп азып жүрген адам – кісі жақсылығын бағаларлық құдыреті жоқ (Б. Майл., Шығ., III, 251). Кенжәлі ес білмейтін д ә … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дәнекүстеу — (Шығ.Қаз., Қатон.) есерлеу, есерсоқтау, ақылы аумалы төкпелі. Ол өзі д ә н е к ү с т е у бала (Шығ.Қаз., Қатон.). Осы жігіттің өзі дәлдүр ма, д ә н е к ү с т е у ме?! (Қ. Ысқақ, «Жұлдыз», 1988, №6, 78) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
екесті — (Алм.: Шел., Еңб қаз.) есерсоқ, әңгүдік, есалаң … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әлмесек — (Көкш.: Еңб., Щуч.) есерсоқ, алаңғасыр. Ә л м е с е к бола берме, балам (Көкш., Еңб.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әугіп адам — (Сем., Абай) есерсоқ, жеңілтек. Ол өзі ә у г і п а д а м екен (Сем., Абай). қ. әуекей, әуескі, әулекей, әумәсір, әуміш … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әуміш — (Түрікм., Красн.) әумесер, есерсоқ. Ақылсыз ә у м і ш тап болса, Атасын таптап құл етер (Түрікм., Красн.). Мендей есалаң, ә у м і ш, ашық ауыз қатын жоқ шығар жер бетінде (Ө. Қан., Құд., 224). қ. әугіп адам, әуекей, әуескі, әумәсір, әулекей … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әумәсір — (Сем., Шұб.) әумесер, есерсоқ. Олардың өзі ә у м ә с і р болған ба? (Сем., Шұб.). қ. әугіп адам, әуекей, әуескі, әуміш, әулекей … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жындыбас — (Сем.: Абай, Шұб., Ақс., Көкп.; Тау., Қош.) жеңілтек, есерсоқ. Ол жігіттің өзі де бір ж ы н д ы б а с т а у көрінеді (Сем., Көкп.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
